Onvervulde Kinderwens - Verlies - Rouw - Levende rouw. 

Groeien in bewust-Zijn.

Met zachte kracht je 'verlies' leren verweven met je leven.

Het gezinnetje waar je zo naar verlangt, zul jij niet ervaren, want je bent definitief kinderloos. Voor altijd dus! Alles trok je uit de kast, al dan niet met vruchtbaarheidstrajecten. Wat een rollercoaster aan emoties, een heen-en-weer geslinger tussen hoop, blijdschap en teleurstelling, verdriet. 

Hoewel er iets meer openheid over is, merk ik nog altijd dat er een taboesfeer hangt om een onvervulde kinderwens bespreekbaar te maken. Hoe vaak en gemakkelijk wordt er niet gevraagd "en ..heb Jij kinderen?" Als je dan "nee, die heb ik niet gekregen" zegt, schrikt men, zwijgt in alle talen of maakt er een grapje over of "nou ja, ach, kinderen hebben, is ook niet altijd zaligmakend hoor".

Vaak worden deze opmerkingen gemaakt vanuit een niet weten om te gaan met verdriet, gemis, frustratie etc van de ander. Het is immers zo gewoon dat je maar kinderen hebt.

Op het moment dat die opmerkingen gemaakt worden, komen ze hard binnen, want meestal ben je dan niet bewust aan het observeren. Nee, natuurlijk niet. Je zit midden in een rouwproces; een zwaar woord, maar zo is het wel. 

Je voelt je 'godverlaten' alleen, omdat je je niet gehoord of begrepen voelt door anderen?

Je vraagt je af of je ooit nog gelukkig kunt worden en of je deze rollercoaster een plek kunt geven? 

Niet helpende Goedbedoelde adviezen 

Goedbedoelde adviezen vliegen je om de oren. Adviezen die je niet helpen, eerder verdrietiger maken, omdat je je niet gehoord voelt. 

Het lijkt wel alsof de buitenwereld blij is dat nu eindelijk deze spanningen voorbij zijn of je kinderen krijgt of niet. Alleen zien ze niet je verdriet, gemis, teleurstelling, boosheid en eenzaamheid.

Er wordt min of meer verwacht dat je maar weer 'vrolijk' meedoet met alles en iedereen. 

Je voelt je niet gehoord, gezien, nog verdrietiger en eenzamer. 

Waarom het niet bij jou (jullie) lukte, zal niet altijd duidelijk aantoonbaar zijn. 

• Fertiliteitsbehandelingen volgden elkaar op zonder het gewenste resultaat. Waarom het niet lukte blijft soms een raadsel.

• Hormonen sloegen onvoldoende aan.

• Het gaat 'mis' in het laboratorium (geen samensmelting, celdelingen, ontdooien cryo mislukte).

• Geen innesteling na inseminatie of terugplaatsing embryo.

• Miskraam, miskramen, stille geboorte...

“natuurlijk kun je nog een 6^e en 7^e hormoonbehandeling doen, maar eerlijk gezegd acht ik de kans klein dat het positief uitpakt"

Dit waren de weloverwogen woorden van 'mijn' arts tijdens het evaluatiegesprek na onze 5e icsi in februari 2020.

Diezelfde arts zat te vechten tegen haar tranen. Ik zag ze in haar ogen. Ze was zichtbaar geraakt. 

Onzekerheid, de kern van de rollercoaster

Het machteloze en frustrerende gevoel van -Waarom lukt het bij mij niet terwijl ik zó goed bezig ben- vreet aan je.

Zo goed bezig met voeding, beweging, acupunctuur, Yoga en dan toch geen succes. 

...en Waarom lukt het bij de buurvrouwen dan wel?

Vooral die buurvrouw die zomaar kinderen krijgt, bijna op bestelling zo zegt ze zelf, de ene na de andere. Zij kan ook nog eens zomaar "alles" kan eten en drinken en dat voelt oneerlijk. 

Ja!! Wist je de antwoorden maar, dan kon je er wat mee doen. Als ik Hét antwoord zou hebben, dan vertelde ik het direct.

Vriendschappen verloren doordat je elkaar niet meer begreep, andere leefstijl, levensvisie. 

Je onbegrepen voelen in je familie wat het "alleen voelen" vergroot. 

Optelsom :-( ...niet zo hoopvol :-(

• Je wordt geen mama en daardoor ook geen oma.
• Geen zwangerschap, geen bevalling, geen kraamtijd. 
• Geen baby naast je bed in een co-sleeper / wiegje. 
• Geen eerste lach en nee, óók geen gehuil. 
• Geen eerste klanken zoals 'haaa, hm hm en het gebrabbel. 
• Geen mama, papa horen zeggen.
• Geen nachtvoeding en verschoning geven. 
• Geen eerste tandjes. Geen eerste stapjes.
• Babykleertjes hoef je niet aan te schaffen. Al dat schattige ‘spul’ mag je nu voor andere baby’s kopen, al dan niet met betraande ogen.
• Geen eerste stapjes.....en zo kan ik nog wel even doorgaan. 

Moe en van alle vast Goed bedoelde niet helpende adviezen zoals bijv.... ...  "dan neem je toch een hond?!"

.... eh, ja, natuurlijk, goed idee, daar had ik nog niet aan gedacht om een hond te "Némen" in plaats van een kind! 

Soms gaf óók ik cynische reacties, schoot ik uit mijn slof.

Juist door dit soort adviezen voel je je onbegrepen, niet serieus genomen en eenzaam. 

Je frustratieniveau stijgt en Dan ineens ben je zo weer in tranen. Je gooit met dingen of slaat je kussen kapot van boosheid en verdriet! 

Dit soort 'adviezen' zijn De druppel zijn die de emmer doet overlopen.

Ongewild Kinderloos zijn heeft impact op je: 

• Toekomstbeeld zonder kinderen. Geen oma worden.
  • Nu is dat nooit een zeker natuurlijk, maar zonder eigen kinderen kun je die fases sowieso skippen. 
• Vertrouwen in je lichaam.
  • Je vraagt je misschien af wat er mis is met je lichaam of waarom 'het' niet doet waarvoor het gemaakt is?' 
• Gevoel van nuttig zijn, van waarde zijn. De Zin van je leven, ook al kun je allerlei plannen met je hoofd bedenken. 

Je maakt plannen, gaat moedig die plannen uitwerken en dan Denk je dus vaste grond te hebben gevonden. Deels is dit zeker waar!! Structuur helpt je.

Hoe herstellen? Hoe nu verder Leven? 

Herstellen van alsmaar niet zwanger raken en blijven heeft heel cliché gezegd tijd nodig. ...en niet alleen tijd, ook gepaste aandacht en compassie voor wat je voelt en denkt is zo belangrijk. 

Voor je lichaam is dit niet anders, zij moest elke teleurstelling van een niet ingenestelde embryo verwerken.

Een zwangerschap die uitloopt op een miskraam, vroege of latere miskraam heeft heel veel impact.

Erkennen is een eerste stap naar herstel. 

Rouw is de achterkant van Liefde.

Waarom Lichaamsgerichte Coaching? 

Erover praten helpt, maar nog onvoldoende om je verdriet, gemis, teleurstellingen een plaats te geven. 

Rouw zit niet alleen in je hoofd, maar vooral in je lijf. 

Dit opstapelen doet zich tijdens de trajecten voor en ook wanneer je jezelf geen tijd gunt om echt te rouwen of probeert de vervelende gevoelens weg te duwen. 

Dit wegduwen gaat natuurlijk onbewust, dit doet je lijf om te overleven. Je stort je bijv. in een leuke hobby, gaat vaker sporten, je huis verbouwen, je zet je actiever in op je werk of maakt meer uren.

Elke lichaamscel weet wat er met jou is gebeurd, zelfs van voor je eigen conceptie (voorouderlijke energie). Je draagt een stuk van je voorouders in je eigen lichaam. 

Ook al denk je dat je proces van rouw psychisch allemaal op een rijtje hebt, je lichaam loopt daarin altijd wat achter, omdat dit de meest compacte energie is om het zomaar te zeggen waar de ervaringen / herinneringen aan gebeurtenissen blijven 'plakken'.  

Daarom loopt je lichaam altijd wat achter ten opzichte van het mentaal-emotionele deel in het verwerken van vervelende dan wel traumatische ervaringen, zelfs als je dus denkt en voelt dat je het psychisch er klaar mee te zijn.

Zo van "nou mensen, dat hebben we ook weer gehad, opgelost ....what's next?" .....maar dan ...een paar weken, maanden of zelfs jaren later overvalt je een moeheid die je niet kunt plaatsen bij je dagelijkse activiteiten. MOE, moe en Moe.....alsof een zware deken op je valt. 

Dit is Overleven i.p.v. Leven en dat veel, heel veel energie, werkt uitputtend.

Op Dat moment start je fysieke rouwproces. Je kunt er niet meer omheen en "móet" wel aan de slag met het je verlies een plek te geven.

Manu Keirse noemt het rouwarbeid met rouwtaken. Ik vind dat mooi verwoord, want rouwen en tegelijkertijd je leven invulling geven / hervatten doe je namelijk niet even. Het is echt werken aan jezelf, gepaard gaand met hier een traan en daar een lach.

Je gedachten en gevoelens komen en gaan, je lijf heb je altijd bij je of je wilt of niet. 

Hoe ga ik te werk? 

Ik kijk in het moment wat zich voordoet, wat op de voorgrond ligt, wat nu om aandacht vraagt.

Ik schreef al "rouw zit in je lichaam". Daarom gaan jij en ik eerst fysiek 'aan de slag'. Dat klinkt alsof je heel hard gaat werken. 

Terwijl je met je lichaam 'werkt', kan er tegelijkertijd ruimte en/of helderheid komen in je hoofd. 

Ik gebruik geen stappenplan.

Wél kan ik je vertellen dat een vrouw bij een eerste sessie van 2,5u bij mij al zei dat ze voor het eerst echt bij haar gevoel kon komen en er doorheen durfde te gaan.

Tijdens deelname workshop 30min qi gong op een drukbezochte welzijnsmarkt.. Dit zegt wat over mijn werkwijze. 

Verlang je: 

• Rust in je lijf en je hoofd?

• Weer kunnen en mogen spelen en genieten van jouw leven?
• Vertrouwen in je lichaam? 

• Rustig kunnen slapen? Dat is niet alleen fijn, maar ook noodzakelijk!!
• Creativiteit, creatiekracht ontwikkelen?

• Leren met compassie naar jezelf en je onvervulde kinderwens te kijken.

• Zachtheid in je leven toelaten? 
• Leren om expressie te geven aan wat jou.

• Hulp bij het begeleiden van jouw 'zielekindjes' naar de plaats van licht en liefde?

Herken je één of meerdere dingen? Stuur mij dan een berichtje en dan merken we of ik jou kan helpen.

Vul je naam en emailadres en je situatie zoals bijv. 'vrouw/man, leeftijd, info m.b.t. kinderwens, trajecten, hoe je je voelt, wat je zoekt, wat je verlangt ....

Uiteraard ga ik integer om met jouw gegevens.

Ik ont-moet je graag! 

Warme groet, 

Marijke