"weer béter in je vel door lichaamsgerichte coaching"

Lichaamsgerichte coaching kent diverse vormen.

Bij mij kan het plaatsvinden in de vorm massage, gesprek, dansexpressie, klank, zang, kleur, qi gong.

(qi gong=Chinese beweegwijze).

Rouw zit niet alleen in je hoofd, maar vooral in je lijf

Natuurlijk helpt het om over je verdriet, gemis, teleurstelling en boosheid praten. Het lucht je hart en vooral als je voelt dat de ander er voor je is. Dat je jouw verhaal mag doen. 

Echter helpt 'alleen' praten onvoldoende om je gevoelens een zodanige plaats te geven dat je er geen last meer van hebt.

Waarom niet?

Wanneer je over je vervelende, teleurstellende ervaringen spreekt, activeert je lichaam die ervaring opnieuw. Zo werkt het zenuwstelsel.

Opeenstapeling van vervelende ervaringen in je lichaam doet zich tijdens de trajecten voor. Vooral wanneer je jezelf geen tijd gunt om tussen de niet succesvolle 'pogingen' echt te rouwen, verdriet en frustratie toe te laten, ritueel te doen. 

Ook stapelen ze op als je probeert om de vervelende gevoelens 'weg te duwen'. Dit wegduwen gaat onbewust en dat doe je om te overleven. Je moet tenslotte verder, hup, vooruit, gaan!

Je stort je bijv. op een leuke (nieuwe) hobby, gaat vaker sporten, je huis verbouwen. Je zet je actiever in op je werk of maakt lekker overuren. Eigenlijk best logisch, toch?! Voor mij wel, ik heb het lang volgehouden. Dat, het volhouden houdt een keer op, want het put je energievoorraad uit.

De herinnering van ervaringen haken als het ware ergens in, in je lijf.

Nét alsof je een kapstok in en aan je lichaam hebt waar van alles aan opgehangen wordt en de kapstok vol raakt en die wordt topzwaar ...staat op het punt om te vallen.

Elke lichaamscel weet wat er met jou is gebeurd, zelfs van voor je eigen conceptie (voorouderlijke energie). Je draagt een stuk van je voorouders in je eigen lichaam. 

Ook al denk je dat je proces van rouw psychisch allemaal op een rijtje hebt, je lichaam loopt daarin altijd wat achter, omdat dit de meest compacte energie is om het zomaar te zeggen waar de ervaringen / herinneringen aan gebeurtenissen blijven 'plakken'.  

Daarom loopt je lichaam altijd wat achter ten opzichte van het mentaal-emotionele deel in het verwerken van vervelende dan wel traumatische ervaringen, zelfs als je dus denkt en voelt dat je het psychisch er klaar mee te zijn.

Zo van "nou mensen, dat hebben we ook weer gehad, opgelost ....what's next?" .....maar dan ...een paar weken, maanden of zelfs jaren later overvalt je een moeheid die je niet kunt plaatsen bij je dagelijkse activiteiten. MOE, moe en Moe.....alsof een zware deken op je valt. 

Dit is Overleven i.p.v. Leven en dat veel, heel veel energie, werkt uitputtend.

Op Dat moment start je fysieke rouwproces. Je kunt er niet meer omheen en "móet" wel aan de slag met het je verlies een plek te geven.

Manu Keirse noemt het rouwarbeid met rouwtaken. Ik vind dat mooi verwoord, want rouwen en tegelijkertijd je leven invulling geven / hervatten doe je namelijk niet even. Het is echt werken aan jezelf, gepaard gaand met hier een traan en daar een lach.

Vandaar dat ik Lichaamsgerichte Coaching aanbied, want dan kun je (samen met mij) die 'kapstok' opruimen. 

Ik kijk hierbij liefst een stap verder dan enkel een fysieke klacht.

Helderheid op het ontstaan van klachten draagt bij aan de oplossing ervan. 

Je hoeft niet per sé mentaal emotioneel te graven, want je lichaam geeft vaak voldoende signalen af.

Aandachtig aanwezig zijn in je lichaam. 

Welke situaties, gevoelens / gedachten kunnen er zijn?

Je voelt je alleen doordat je directe omgeving jou niet begrijpt wat er werkelijk in je omgaat. 

Je zegt het tegen ze in de hoop dat ze je dan beter begrijpen. Het resultaat is vaak anders dan je hoopte.

Langzamerhand nemen vrienden en ook familie wat afstand. Ze proberen je op te peppen met goed bedoelde adviezen, waar je al helemaal niets mee kunt en je je nog rottiger voelt.

Storm raast door je liefdesrelatie heen 

Soms vraag je je af "houdt onze relatie wel stand? Hoe lang trek ik dit slopende proces nog? ....én mijn partner, kan die het nog aan?"... je wilt er niet aan denken, toch maakt de gedachte van scheiden je onzeker. 

Angst om uit elkaar groeien

Soms overvalt de angst je, bang dat je uit elkaar groeit, omdat je allebei deze emotionele ervaringen op eigen wijze een plek geeft. Plus het feit dat je vaak tegen hem uitvalt. 

Samen erover praten lukt niet altijd, waardoor de spanning stijgt. Alleen, soms met knallende ruzie …ennnn hoppa, krijg je weer een huilbui....Bam! Kun je dan niet eens meer normaal een gesprek voeren? Wat een shitzooi. 

Je bent soms bang dat die emoties de hele basis kapotmaken waarin je kindje zou moeten opgroeien.

De frustratie over het onbegrip en het verdriet dat je nog altijd met lege handen staat groeit met de dag.

Dat, die frustratie heeft invloed op je hele Zijn. Normaal gesproken reageer je adequaat en beschik je over zelfbeheersing.

Inmiddels is vooral dat laatste gedaald naar niveau 'onder peil' … EN soms is het dus echt niet meer hanteerbaar.

Je valt uit naar de ander, hoorbaar en zichtbaar geïrriteerder dan 'normaal'.

Als dan weer iemand eens zegt "je moet er niet zoveel mee bezig zijn, ga leuke dingen doen" gooi je je woorden eruit ....

“maarrr natuurrrlijk!! Denk je nu echt dat ik de hele dag tegen de muur zit te staren of zo? Visualiserende dat ik mijn eigen kindje in mijn armen draag en borstvoeding geef”? "ik probeer leuke dingen te doen, maar ervan genieten is lastig".

Je voelt je soms net een "Ongeleide hormonen-projectiel"

Nu je gestopt bent met actief bezig zijn om een kind te krijgen en je weet dat je kinderloos blijft, dringt het tot je door hoe je leven in het teken stond van zwanger worden, blijven. 

Ondanks dat je geen extra hormonen in je lijf hebt, voel je je soms als een ongeleide projectiel.

Je herkent jezelf niet meer en vraagt jezelf af “ben ik dit?” Je huilt en tiert om het minste of geringste. Dat is niet alleen zwaar voor jezelf, maar ook voor je omgeving. 

Soms lijkt het alsof je je leven voor je ogen in stukken ziet vallen en Dát vanwege je enorme verlangen om een kindje te krijgen..... en dan zegt men doodleuk “je moet het loslaten en dán komt het echt goed”.   

“Hoe dan?” vraag je je vertwijfeld af. Je staat er mee op en gaat er mee naar bed en JA, je droomt zelfs over wiegjes met baby’s erin, magische blauwe ogen. Zo bizar, als een magneet trek je kinderwagens aan. Overal zie je moeders met kinderen en zwangere vrouwen en Elke keer dat je een vrouw met een baby ziet, voel je die pijn en ...een vorm van jaloezie "waarom Zij wel en ik niet". Je voelt die pijn soms letterlijk in je lijf en je probeert vooral snel weer over te gaan tot de orde van de dag om die pijn maar niet te hoeven voelen.

Hoe zou het voor je zijn om door dit proces heen te gaan met hulp van iemand die begrijpt wat je meemaakt?

Door mijn opgedane persoonlijke en professionele ervaringen en kennis in het begeleiden van mensen kan ik jou met raad en daad bijstaan. 

Voorafgaand aan onze eerste afspraak hebben we telefonisch contact waarin we kijken of er een zogeheten klik is en waar jouw behoefte ligt en wat je verder op weg zal helpen.

Hoe ga ik te werk? 

Ik kijk in het moment wat zich voordoet, wat op de voorgrond ligt, wat nu om aandacht vraagt.

Ik schreef al "rouw zit in je lichaam". Daarom gaan jij en ik eerst fysiek 'aan de slag' met één of twee genoemde tools bovenaan de pagina.

- massage, gesprek, dansexpressie, klank, zang, kleur, qi gong -

Terwijl je met je lichaam 'werkt', kan er al ruimte en/of helderheid komen in je hoofd.

Gewaar worden van wat er in je afspeelt, is een begin van heling.

Ik gebruik geen stappenplan.

Simpel vanwege het feit dat ieder mens anders is.

Wel kan ik je vertellen dat een vrouw bij een eerste sessie van 2,5u bij mij al zei dat ze voor het eerst echt bij haar gevoel kon komen en er doorheen durfde te gaan.

Tijdens deelname workshop 30 min. qi gong op een drukbezochte welzijnsmarkt k

Dit zegt wat over mijn werkwijze. 

Wil je: 

• Rust in je lijf en je hoofd?
• Weer kunnen en mogen spelen en genieten van jouw leven?
• Vertrouwen in je lichaam? 
• Rustig kunnen slapen? Dat is niet alleen fijn, maar ook noodzakelijk voor een goed herstel.
• Creativiteit, creatiekracht ontwikkelen?
• Met compassie naar jezelf en je onvervulde kinderwens leren kijken.
• Zachtheid in je lijf en leven toelaten? 
• Leren om expressie te geven aan wat jou raakt.
• Hulp bij het begeleiden van jouw 'zielekindjes' naar de plaats van licht en liefde?