Thuis

Van een onvervulde hartewens naar een leven waarin je bezieling ervaart, je waardevol voelt. 

 

"Rouw is de achterkant van Liefde"

 

Met een Onvervulde Kinderwens valt er een deur voor altijd in het slot. Misschien heb je een 'plan B', maar als het bij jou net zo gaat of ging als bij mij, dan stortte je wereld, (een tijdje) ontroostbaar.

 

Het vraagt (levens)moed om vanuit dit troosteloze dal op te staan.

 

Als lichaamsgerichte coach help ik je hierbij, zo ook met vragen over de zin van het leven, de zin van jouw leven.

 

Ik help je om je lijf te ervaren bijv. je gekwetste buik en hart. Soms zijn er geen woorden voor je verdriet, frustratie, maar voel je wel van alles in je lijf. Dat doe ik oa door vragen te stellen, actief te luisteren.

 

Een massage kan helpen om je lichaam (weer) op een fijne manier te ervaren, het jezelf (opnieuw) toe te eigenen. Bewegen op muziek kan eveneens een positieve bijdrage leveren.

Ik zou graag willen weten waar je op dit moment staat op je pad. Wat gaat er in je om op dit moment? 


Definitief Kinderloos 

Het gezinnetje waar je zo naar verlangt, zul jij niet ervaren, want je bent definitief kinderloos.

Alles trok je uit de kast. l, mindfulness, acupunctuur, fertiliteitsyoga, vruchtbaarheidstrajecten. Wat een rollercoaster aan emoties, een heen-en-weer geslinger tussen hoop, blijdschap en teleurstelling, verdriet. 

 

Hoewel er iets meer openheid over is, merk ik dat er toch nog een taboesfeer hangt rondom een onvervulde kinderwens.

Hoe vaak en gemakkelijk wordt er niet gevraagd "en Marijke ..heb Jij kinderen?"

Als je dan "nee, die heb ik niet gekregen" zegt, schrikt men, zwijgt in alle talen of maakt er een grapje over of "nou ja, ach, kinderen hebben, is ook niet altijd zaligmakend hoor".

 

Nu ik een paar jaar verder ben, kan ik dit soort opmerkingen handelen, maar Toen ik middenin het fertiliteitscircus zat totaal niet. Ik kon er echt niet om lachen en inwendig kookte ik zowat "hoe kan men zoiets lomps zeggen?"

 

Was het boosheid, verdriet, teleurstelling, neerslachtigheid??? Soms wist ik dat niet eens terwijl ik normaliter goed kan aangeven wat ik in mezelf ervaar.

Overigens heb ik het verwoorden van gevoelens en gedachten in de afgelopen 15 jaar met (professionele) hulp mij eigen kunnen maken. 


“natuurlijk kun je nog een 6e en 7e hormoonbehandeling doen, maar eerlijk gezegd acht ik de kans klein dat het positief uitpakt"

Dit waren de weloverwogen woorden van 'mijn' arts tijdens het evaluatiegesprek na onze 5e icsi in februari 2020.

Diezelfde gynaecologe zat in ditzelfde gesprek te vechten tegen haar tranen. Ik zag ze in haar ogen. Ze was zichtbaar geraakt. 


Onzekerheid is het zwaarste 

Je vroeg en vraagt je af "is er wat mis met mij?" ...of "is er wat mis met mijn partner?" Ondanks die onzekerheid ging je toch door!!! 

Je verlangen duwde je vooruit. "Ik moet verder, mijn tijd tikt door....de tijd van mijn vruchtbare periode". Dus opkrabbelen met de hoop "de volgende poging gaat het lukken". Met goede moed en Positieve energie verder. 

Zo verlegde je alsmaar je grenzen. 

Toen je bezig was om zwanger te worden, maar ook nu je je leven anders moet invullen.


Onduidelijke reden geeft een gevoel van machteloosheid. 

 

Het machteloze en frustrerende gevoel van -Waarom lukt het bij mij niet terwijl ik zó goed bezig ben- vreet aan je.

 

Zo goed bezig met voeding, beweging, acupunctuur, yoga en dan toch geen succes. 

..en Waarom lukt het bij de buurvrouwen dan wel?

Vooral die buurvrouw die 'zomaar' kinderen krijgt, bijna op bestelling zo zegt ze zelf, de ene na de andere.

Zij kan óók nog eens "alles" eten en drinken.

Oh, wat voelt dát oneerlijk. Er bekruipt je een gevoel van jaloezie. Ja, bijna misgunnen...en tegelijkertijd oh, maar dat mag niet. Hup, schuldgevoel erbij. 


Spanningen in relationele sferen

... tussen jou en je levenspartner, naaste familie, vrienden....

Het gevoel dat de spanningen door alle teleurstellingen van mislukte trajecten jullie relatie kapot maakt. 

Steeds meer op 'eieren' lopen (rare woordspeling)

Uit elkaar groeien door een zo verschillende belevingswereld en er moeilijk over kunnen praten. 

Vriendschappen verloren doordat je elkaar niet meer begreep, andere leefstijl, levensvisie. 

Je onbegrepen voelen in je familie wat het "alleen voelen" vergroot. 



Niet helpende Goedbedoelde adviezen 

Ze vliegen je om de oren, die goedbedoelde adviezen dan hè. Ze helpen je niet verder en je wordt er eerder verdrietiger en alleen staan, omdat je je niet gehoord voelt. 

Het lijkt wel alsof de buitenwereld blij is dat deze spanningen nu eindelijk voorbij zijn... Spanning of je kinderen krijgt of niet. 

Alleen zien zij niet jouw verdriet, gemis, teleurstelling, boosheid en eenzaamheid die soms ineens daar weer te voelen zijn.

Geloof me, de scherpe kartels verdwijnen, maar soms komt het gemis en verdriet van kinderloos zijn toch op. 

Er wordt (zo lijkt het) min of meer verwacht dat je weer 'vrolijk' meedoet met alles en iedereen. Alsof er niets aan de hand is of was. 


Één veelgehoorde advies is "dan neem je toch een hond?!".... eh, Jaaa, natuurlijk, Goed idee, daar had ik nog niet aan gedacht om een hond te "Némen" in plaats van een Kind te Némen! Soms gaf ik een cynische reactie, schoot uit mijn slof.

"maar het was toch niets?"
'misschien heb je de verkeerde partner'
'moeten wij het even voordoen?'
''je moet er niet zoveel mee bezig zijn'
'kinderen hebben is echt niet altijd rozengeur en maneschijn'

Je voelt je door deze "adviezen" juist onbegrepen, niet serieus genomen en eenzaam. 

Je frustratieniveau stijgt en Dan ineens ben je zo weer in tranen. Je gooit met dingen of slaat je kussen kapot van boosheid en verdriet!


Optelsom :-( ... 

  • Je wordt geen mama en daardoor ook geen oma.
  • Geen zwangerschap, geen bevalling, geen kraamtijd. 
  • Geen baby naast je bed in een co-sleeper / wiegje. 
  • Geen eerste lach en nee, óók geen gehuil. 
  • Geen eerste klanken zoals 'haaa, hm hm en het gebrabbel. 
  • Geen mama, papa horen zeggen.
  • Geen nachtvoeding en verschoning geven. 
  • Geen eerste tandjes. Geen eerste stapjes.
  • Babykleertjes hoef je niet aan te schaffen. Al dat schattige ‘spul’ mag je nu voor andere baby’s kopen, al dan niet met betraande ogen.
  • Geen eerste stapjes.....en zo kan ik nog wel even doorgaan....want Kinderen worden als het goed is groter.

Ongewild Kinderloos zijn heeft impact op je: 

  • Zelfbeeld als vrouw/man. Je onvolledig voelen.
    • "mevrouw, meneer, de kwaliteit van uw eicellen, zaadcellen zijn oké, maar niet van super goede kwaliteit". Dát doet ongewild wat! 
  • Toekomstbeeld zonder kinderen. Geen oma worden.
    • Nu is dat nooit een zeker natuurlijk, maar zonder eigen kinderen kun je die fases sowieso skippen. 
  • Vertrouwen in je lichaam.
    • Je vraagt je misschien af wat er mis is met je lichaam of waarom 'het' niet doet waarvoor het gemaakt is?' 
  • Gevoel van nuttig zijn, van waarde zijn. De Zin van je leven, ook al kun je allerlei plannen met je hoofd bedenken.
  • Vertrouwen in het leven zélf. Werkt als een steen die je in het water gooit waarvan de kringen van binnen naar buiten groter worden. 

"meid, je moet verder hoor! Het leven is meer dan IVF" 

Joh, vertel 's wat nieuws. Daar was je natuurlijk ook al wel op gekomen. De vraag is HOE?

Je zet je tanden op elkaar en GAAT op weg. Alleen loop je steeds vast, want de pijn, het gemis verdwijnt niet. 

Je leven gaat verder, Zo anders dan je hoopte. Oh ja, ook dit is een weg door de woestijn.  Al WAS het maar voor even dat je een rechte weg voor je had, dan kon je op adem komen.

Nu ....Je verdriet, frustratie, machteloosheid, schuldgevoel en het gevoel te hebben gefaald als vrouw, en partner. Plus de omgeving die zegt "het was toch nog niets, hoe kun je nu rouw en verlies voelen?" 

Bagger... wat een shit.


Maar Hoe leef je verder als kinderloze vrouw? 

Je maakt plannen, gaat moedig die plannen uitwerken en dan Denk je dus vaste grond te hebben gevonden. Deels is dit zeker waar!! Structuur helpt je.

Herstellen van alsmaar niet zwanger raken en blijven heeft heel cliché gezegd tijd nodig. ...en niet alleen tijd, ook gepaste aandacht en compassie voor wat je voelt en denkt is zo belangrijk. 

Voor je lichaam is dit niet anders.

Zij moest elke teleurstelling van een niet ingenestelde embryo verwerken.

Een zwangerschap die uitloopt op een miskraam, vroege of latere miskraam heeft heel veel impact.

Erkennen is een eerste stap naar herstel. 


Liefde en Compassie voor jezelf.. Rouw is de achterkant van Liefde.

"Rouw is de achterkant van Liefde"


Je gedachten & gevoelens komen en gaan.

Je lijf heb je altijd bij je of je wilt of niet. 

Daarom werk ik lichaamsgericht. Je lichaam geeft immers goed aan wat aandacht behoeft. 

"Wat is de zin van rouwen?"

 

Rouw en Zin geven aan je Leven


Heb je een vraag? Je verhaal doen?

Stuur gerust een bericht en dan neem ik zo spoedig mogelijk contact met je op. Weekeinden en feestdagen uitgezonderd. 

Vul je naam, emailadres in en graag je situatie vermelden zoals bijv. 'vrouw/man, leeftijd. Leef je samen met je partner.

Informatie m.b.t. Omgaan met onvervulde kinderwens. 

Hoe je je voelt, wat je zoekt, wat je verlangt ....en zo verder. 

Ik ont-moet je graag! 

Warme groet, 

Marijke